باز در عرش خدا ولوله بر پا شده است
دری از عرش به سمت دل ما وا شده است
ازدحام است درِ بیت امام هفتم (علیه السلام)
جن و انس و ملک آنجاست چه غوغا شده است
همگی با دلتان راهی آنجا بشوید
همه تبریک بگویید که بابا شده است
آنکه عالم همگی محو جمالش هستند
به رخ گل پسرش محو تماشا شده است
آمده آنکه نوشتند شبیه زهرا (سلام الله علیها)
پاره ی جان و تن حضرت طاها شده است (صلی الله علیه و آله)
پسر حضرت موسی (علیه السلام) به جهان آمده و
پا رکابش همه جا حضرت عیسی شده است
السلام ای همه جا حضرت خورشید شده
روز میلاد شما در هر دو جهان عید شده
--
با شما هر روز خراسان به خودش می بالد
نه خراسان همه ایران به خودش می بالد
نه خراسان و نه ایران به خداوند قسم
همه ی عالم امکان به خودش می بالد
چونکه روی لب شما لحظه به لحظه جاریست
ثانیه ثانیه قرآن به خودش می بالد
منتصب بر شما شده گنبد و ایوان طلا
این شده گنبد تابان به خودش می بالد
من قسم می خورم این واژه برازنده ی شماست
با شما واژه ی سلطان به خودش می بالد
چونکه در گوشه ی ایوان شما جا خوش کرده
بر سر خوان شما مهمان به خودش می بالد
یوسفان در دو سرا محو رخ ماه توأند
پادشاهان جهان بنده ی درگاه توأند
--
سجده در گوشه ی ایوان طلایی عشق است
نوکری بر سر کوی شما، خدایی عشق است
هر کسی عاشق پابوسی لیلای خود است
در دم مرگ کنارم شما بیایی عشق است
ضامن آهوی صحرا شدنتان جای خودش
اینکه در روز جزا ضامن مایید عشق است
تا ابد قبله نمای دل من، سمت شماست
اینکه در کشور ما قبله نمایید عشق است
همه ی عرش و زمین را به گدایی بدهند!
باز می گوید از این خانه گدایی عشق است
کعبه و کرببلا هر یکشان عرش خداست
اینکه هم کعبه و هم کرببلایید عشق است
...