بسم الله الرّحمن الرّحيم

اربعین روزی برای ظهور        
نویسنده: حسینعلی میرزائی

اهمیت اربعین                            
يكي از شعائر مختصّ شيعه كه در هيچ مكتب و ملّتي نظير و مشابهي براي او نمي‌توان يافت مسأله اربعين حضرت أباعبدالله الحسين عليه السّلام است؛ و اين از اختصاصات فرهنگ تشيّع است. زيارت مخصوصه آن حضرت در روز اربعين شعار مخصوص شيعه است، و براي هيچ فردي از ساير معصومين عليهم السّلام حتّي براي رسول اكرم صلّي الله عليه و آله و سلّم اين مسأله وجود ندارد. زيارت حضرت سيّد الشّهداء عليه السّلام در روز اربعين و اقامه مجلس عزا براي آن حضرت فقط و فقط اختصاص به ايشان دارد!1
در منابع دینی و مذهبی ما، در اهمیت اربعین از جهات مختلفی بحث شده و از اهمیت، خاصیت و تأثیر عدد چهل و اربعین نشینی ها زیاد سخن به میان آمده است. از سن چهل سالگی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در زمان بعثت گرفته تا ميقات حضرت موسي علیه السلام با پروردگارش در چهل روز2 و سجده چهل روزه حضرت آدم بر روي كوه صفا3 و چهل شبانه روز ناله و ضجه بنی اسرائیل برای استجابت دعایشان4 و همچنین اعتبار حفظ چهل حديث كه در روايات فراوانی آمده است و موارد فراوانی که در باره خاصیت و تأثیر عدد چهل در تکامل انسان و تکوین سایر مخلوقات هستی آمده که از حوصله این مقاله مختصر خارج است.
روایات، در فضل زیارت حضرت سیدالشهداء امام حسین علیه السلام، بسیار و از حد تواتر فراتر است. اما در مورد اهمیت و بزرگداشت اربعین آن حضرت نیز در روایات اهل بیت علیهم السلام به مواردی مهم اشاره شده است. از جمله در روایتی که در مستدرک الوسائل از امام صادق علیه السلام نقل شده است که آن حضرت فرموده است:
«یا زُرارَة! إِنَّ السَّماءَ بَکَتْ عَلی الْحُسَینِ عَلَیهِ السَّلام اَرْبَعِینَ صَباحاً بِالدَّمِ وَ إِنَّ الْأَرْضَ بَکَتْ أرْبَعینَ صَباحاً
بِالسَّواءِ وَ إِنًّ الشَّمْسَ بَکَتْ اَرْبَعِینَ صَباحاً بِالْکُسُوفِ وَ الْحَمْرَةَ... وَ إِنَّ الْمَلائکَةَ بَکَتْ اَرْبَعِینَ صَباحاً عَلَی الْحُسَینِ علیه السلام.5
 ای زراره، آسمان چهل روز بر حسین علیه السلام خون گریه کرد و زمین چهل روز برای عزای آن حضرت گریست به تیره و تار شدن و خورشید با کسوف و سرخی خود چهل روز گریست... و ملائکه الهی برای آن حضرت چهل روز گریستند».
اما در خصوص اهمیت زیارت روز اربعین، علاوه بر روایات اولین زیارت که مربوط به جابر بن عبدالله انصاری و اهل بیت امام حسین علیه السلام است،6 قدیمی ترین منبعی که وجود دارد، خود زیارت نامه اربعین است که صفوان جمال، از امام صادق علیه السلام نقل کرده است.7
اما در اهمیت زیارت این روز، روايت امام عسكري علیه السلام درخصوص زیارت این روز است. حضرت در روايتي كه در منابع مختلف که اصل آن در مزار شیخ مفید8 و دو كتاب شیخ طوسی یعنی تهذیب الاحكام9 و مصباح المتهجد10 است، زيارت اربعين را يكي از پنج نشانه مؤمن دانسته اند. از جمله، در كتاب «إقبال»، سيّد بن طاووس با إسنادش به أبي‌جعفر طوسي، و او با إسنادش به امام حسن عسكري عليه السّلام روايت مي‌كند كه آن حضرت فرمودند:
عَلاماتُ المؤمنِ خَمسٌ: صَلَواتُ إحدي و خَمسينَ، و زيارةُ‌ الأربعينَ، و التَّخَتُّم بِاليَمينِ، و تَعفيرُ الجَبينِ، و الجَهْرُ بِبسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ.11
«نشانه‌هاي مؤمن پنج چيز است: اوّل: نماز پنجاه و يك ركعت (واجب و نافله در طول شبانه روز). دوّم: زيارة اربعين حضرت سيّد الشّهداء عليه السّلام. سوّم: انگشتر در دست راست نمودن. چهارم: پيشاني بر خاك گذاردن. پنجم: بلند گفتن بسم‌ الله ‌الرّحمن الرّحيم در نمازهاي جهريّه (صبح، مغرب و عشاء).»
زيارت حضرت سيّد الشّهداء در روز اربعين از مختصّات شيعه مي‌باشد، و امام حسن عسكري عليه السّلام آنرا بعنوان شعار و علامت شيعه بيان فرموده‌اند. چنانچه سر بر خاك گذاردن، و بسم الله را بلند گفتن، و نوافل را طبق دستور أئمّه معصومين عليهم السّلام بجاي آوردن، و انگشتر در دست راست نمودن نيز از اختصاصات شيعه است.12
پیشینه زیارت اربعین
بی‌شک جابر بن عبدالله انصاری، نخستین زائر کربلای معلی در روز اربعین سال 61 هجری است، از هنگامی که نخستین زائر مضجع شریف و نورانی حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام جابر بن عبدالله انصاری در روز اربعین از مدینه به سمت کربلا رهسپار شد تا کنون صدها سال می‌گذرد. این سنت حسنه در سال‌های حضور ائمه معصومین علیهم السلام نیز، با وجود حکومت های سفاک و خونریز اموی و عباسی انجام شده است. در تمام این سال‌ها، عالمان ربانی و اولیای الهی، با تأسی به این صحابی باوفا و جلیل القدر، برای زیارت امام عشق و دلدادگی، حضرت سیدالشهدا علیه السلام در روز اربعین سر از پا نمی شناختند و گاه با وجود اعمال محدودیت های شدید امنیتی از سوی حکومت های مختلف و خطرات احتمالی در مسیر پیاده روی، اهمیت و جایگاه والایی برای این عمل پسندیده و سنت حسنه قائل بودند و با پای پیاده از نجف اشرف به سوی کربلا رهسپار می‌شدند.
همچنین با تشویق و ترغیب های خاص که از ناحیه ائمه علیهم السلام، صادر می شد، ظاهرا این سنت حسنه هرگز تعطیل نشده است. از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، در مورد زیارت امام حسین علیه السلام، به طور کلی روایات زیادی نقل شده است که از حد تواتر نیز فراتر است اما در خصوص زیارت آن حضرت در حال پیاده نیز روایات فراوانی در منابع روائی ما موجود است از جمله روایتی که در کامل الزیارات به نقل از امام صادق علیه السلام آمده است که آن حضرت فرمودند:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: يَا عَلِيُّ زُرِ الْحُسَيْنَ وَ لَا تَدَعْهُ قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ مَاشِياً،
كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً فَإِذَا أَتَاهُ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكَيْنِ يَكْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِيهِ مِنْ خَيْرٍ وَ لَا يَكْتُبَانِ مَا يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَيْرَ ذَلِكَ فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا يَا وَلِيَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَكَ أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَيْتِ رَسُولِهِ وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَيْنِكَ أَبَداً وَ لَا تَرَاكَ وَ لَا تَطْعَمُكَ أَبَداً.13
امام صادق علیه السلام درباره ثواب زیارت امام حسین علیه السلام با پای پیاده می‌فرماید: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین علیه السلام برود، خداوند به هر قدمى که برمى‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏فرماید و یک درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.
در زمان معاصر نیز با وجود مشکلات و ممنوعیت های اعمال شده از سوی حاکمان ستمگر عراق، این سنت در میان عالمان و دانشمندان و طلاب و فضلای نجف رونق داشته است.
عالم بزرگوار مرحوم علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی در کتاب روح مجرد در این باره می نویسد: «در میان طلّاب و فضلا و علماى نجف اشرف این قاعده برقرار است که در ایّام زیارتى مخصوص حضرت مولى الکَونین أبى عبد الله الحسین سیّد الشّهداء علیه و على أبیه و امِّه و جَدِّه و أخیه و التِّسعةِ الطّاهرةِ مِن أبنآئِهِ صَلواتُ اللهِ و سَلام ملائکتِهِ المقرَّبینَ و الانبیاءِ و المُرسَلینَ، مانند زیارت عرفه و زیارت أربعین و زیارت نیمه شعبان، پیاده از نجف اشرف به کربلاى مُعلَّى مشرّف مى‏‌شوند؛ یا از جادّه مستقیم بیابانى که سیزده فرسخ است، و یا از جادّه کنار شطّ فرات که هجده فرسخ است. جادّه بیابانى خشک و بى آب و علف است، ولى مسافرین زود‌تر می‌رسند و یک روزه و یا دو روزه راه را طىّ مى ‏کنند؛ ولى جادّه کنار شطّ، جادّه ماشین رو نیست، جادّه پیاده رو و مال‏ رو است و انحراف نیز دارد ولى به عوض سر سبز و خرّم است و از زیر درخت‌هاى خرما و نخلستان‌ها عبور می‌کند، و در هر چند فرسخى یک خان و مُضیف خانه وسیع (مهمانخانه ساخته شده از حصیر متعلّق به شیوخ أعراب که در آنجا تمام واردین را بطور مجّانى هر چقدر که بمانند پذیرائى مى‏ کنند) وجود دارد که طلّاب روز‌ها را تا به شب راه می‌روند و شب‌ها را در آنجا بیتوته مى‏‌نمایند، و معمولًا سفرشان از راه آب که این راه است دو روز و یا سه روز طول مى ‏کشد.»14
همچنین در کتاب آئین رستگاری می فرماید:
برای زیارت امام، انسان پیاده می‌رود، زیارت امام حسین علیه السّلام پیاده می‌رود. مکّه پیاده می‌رفتند، پابرهنه می‌رفتند! چون آنجا مشاهد مکرّمه است و مشاهد معظّمه است، و قبر امام از کعبه کمتر نیست؛ بلکه حقیقت کعبه است و روح کعبه است! انسان باید این جهات را رعایت کند.15
اربعین، آمادگاه یاران حضرت مهدی ارواحنافداه
در روایتی که در کتاب الزام الناصب به نقل از کتاب الموائد آمده است، زمانی که حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور می‌کند، کنار کعبه ما بین رکن و مقام می‌ایستد و پنج ندا می‌دهد:
الاول: ألا يا أهل‏ العالم‏ أنا الإمام القائم، آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم.
الثاني: ألا يا أهل‏ العالم‏ أنا الصمصام المنتقم، ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.
الثالث: ألا يا أهل‏ العالم‏ إن جدّي الحسين قتلوه عطشان، بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند.
الرابع: ألا يا أهل‏ العالم‏ إنّ جدّي الحسين عليه السّلام طرحوه عريانا، بیدار باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را برهنه روی خاک افکندند.
الخامس: ألا يا أهل‏ العالم‏ إنّ جدّي الحسين عليه السّلام سحقوه عدوانا، آگاه باشید ای جهانیان که جدّ من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند.16
بر این اساس، سه نداي اخير، اختصاص به جد بزرگوارش امام حسين علیه السلام دارد و مصائب جگرخراش آن سيد ابرار را بازگو مي کند و اذيت و آزارهاي جانکاهي که بر آن حضرت در صحنه خونين کربلا رفت، را يادآوري مي فرمايد.
نخست از قتل جدّ غریب خود سخن مي گويد که دل هر انسان آزاده ای را به درد می آورد. سپس همراه آن مصيبت تأثرانگيز و رقّت بار، عطش جانکاه آن حضرت را يادآور مي شوند، مصيبتي به آن شدت و حدت، که از طاقت نوع بشر خارج است و بلکه هيچ جنبنده ای را یارای تحمل آن نیست.
آنگاه مصيبت رقت انگيز ديگري را از جدّ غریب خود، حضرت سیدالشهداء علیه السلام ذکر مي کنند و آن روي خاک افکندن بدن مبارک آن حجت بالغه الهي است که در هيچ منطق و مکتبي روا نبوده و نيست. و در آخر، نکته ديگري را ذکر مي کنند که دلها را مي شکافد و اشک غم و اندوه را بر گونه، روان مي سازد و آن مصيبت عريان کردن بدن نازنين آن امام معصوم و آن ولی اعظم الهی است که خود، پناه پناه جویان عالم و اميد نا امیدان از اهل ايمان بلکه نوع بشر بود. راستي چه کسي مي تواند اين فاجعه ي بزرگ را حتی تصور کند که بدن مقدس ولي اعظم پروردگار را برهنه روي خاک بيندازند؟
و در فراز آخر، از موضوعی سخن می گوید که اوج مظلومیت آن امام همام و دنائت و پستی دنیا و اهل آن را به تصویر می کشد و آن، توهین و جسارت به بدن شریف و مطهر پسر ریحانه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است.
آری، این ها فریاد و شعار آن ولی اعظم پروردگار متعال، هنگام ظهور است. واقعه ای که همه نوع بشر به گونه ای هرچند در نهان خود، منتظر رسیدن به آن و دیدن روز آن است.
همان طور که زمزمه روز و شب آن ولی مهموم، در زمان غیبت نیز یاد مصیبات جد غریب و مظلومش در صحرای کربلاست. مصیباتی که شب و روز او را مشحون از اشک چشم کرده است تا جائی که فرمود: یا جداه! در مظلومیت و غریبی تو شب و روز اشک خواهم ریخت و اگر اشک چشمم تمام شد، خون گریه خواهم کرد.17
به راستی، علاوه بر رابطه پدر و فرزندی و تقدم و تأخر زمانی در زمان امامت، چه ارتباطی بین این دو امام بزرگوار هست که این گونه ارتباطی وثیق و ناگسستنی بین آنها برقرار کرده است؟ چرا عاشورا روز ظهور است18 و نام و یاد حسین علیه السلام، آغازین کلام امام زمان ارواحنافداه، هنگام ظهور است؟19
آیت‌الله محمدتقی بهجت درباره تأثیر شگفت انگیز پیاده‌روی روز اربعین در ظهور آن حضرت، به نکته زیبائی اشاره می کند:
 «روایت دارد که امام زمان عجل الله فرجه که ظهور فرمود، پنج ندا می‌کند به اهل عالم، اَلا یا اَهلَ العالَم! اِنَّ
جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً، اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین سحقوه عدوانا،... امام زمان خودش را به واسطه امام حسین علیه السلام به همه عالم معرفی می‌کنند ... بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین علیه السلام را شناخته باشند... اما الان هنوز همه مردم عالم، حسین علیه السلام را نمی‌شناسند و این تقصیر ماست، چون ما برای سیدالشهدا علیه السلام طوری فریاد نزدیم که همه عالم صدای ما را بشنود، پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای معرفی حسین علیه السلام به عالم است».20
استاد علیرضا پناهیان نیز در این زمینه می گوید:
    «هر کسی که خودش را در هر موضعِ فکری و سیاسی یا فرهنگی تلقی می‌کند، بیاید و با اربعین ارتباط برقرار کند. شاید این آخرین مرحلۀ اتمام حجت برای بیدارسازی دل‌ها قبل از ظهور باشد. این کلمۀ «شاید» را حذف نکنید تا برخی افراد که معمولاً دچار سوء تفاهم می‌شوند، برداشت خاصی از این کلام پیدا نکنند و نگویند که فلانی با راهپیمایی اربعین مژدۀ ظهور داده است!
    البته ما آرزومند هستیم که واقعاً ظهور نزدیک باشد و محقق شود و همین اقدامات و حرکت‌ها مقدمه‌ساز ظهور شوند؛ ولی ما برخی از اتمام حجت‌ها را در امتحان‌ها و غربال‌های قبل از ظهور داریم؛ اتمام حجت‌هایی که موجب می‌شود خیلی‌ها که رسماً در جبهۀ باطل هستند، بیایند و در جبهه حق قرار بگیرند.
    اگر بخواهد چنین غربالگری‌ای صورت گیرد، ممکن است در برخی از حادثه‌ها و امتحان‌ها ریزش‌هایی پدید بیاید ولی برای آن غربالگری‌های بزرگ در آستانه ظهور، برخی از وقایع هم هستند که می‌توانند موجب رویش‌های بزرگ شوند و قطعاً یکی از عوامل بسیار مهم برای جذب به جبهۀ حق، می‌تواند همین اربعین اباعبدالله الحسین علیه السلام باشد.21
همچنین در باره ارتیاط اربعین و عاشورا با ظهور امام زمان ارواحنافداه می گوید:
    حماسۀ زیارت اربعین ادامه حماسۀ عاشوراست و امید است که مقدمۀ حماسه ظهور باشد و هر کسی با هر نگاهی به اربعین نگاه کند می‌تواند این پیوند را احساس کند.
    حماسۀ اربعین به شدت مردمی و دینی است. پیاده‌روی برای زیارت یک رسم عربی نیست، بلکه یک رسم کاملاً دینی است. اصلاً برای عرب‌ها بزرگداشت اموات، مثل ما ایرانی‌ها مهم نیست. از نظر فرهنگی ما ایرانی‌ها بیش از عرب‌ها برای اموات خودمان بزرگداشت می‌گیریم. اما پیاده‌روی برای زیارت ریشه‌های کاملاً دینی دارد. در روایات، پیاده‌روی برای زیارت خانۀ خدا، پیاده‌روی برای زیارت ائمۀ هدی علیهم السلام و به ویژه در مورد کربلا، آن‌قدر برایش فضیلت شمرده شده است که باید به این نتیجه برسیم که ائمۀ هدی علیهم السلام از روز اول برای چنین آثاری نقشه داشته‌اند که امروز دارد خودش را نشان می‌دهد. باید بگوییم این‌همه اجری که برای پیاده‌روی ذکر کرده‌اند، حتماً مقصودشان این بوده که میلیون‌ها نفر در بیابان‌ها، اطراف حرم امام حسین علیه السلام تجمع کنند. و امام حسن عسکری علیه السلام به عنوان آخرین امام قبل از دوران غیبت، با یک اشاره کار را تمام کرد ... و میعادگاهی به نام اربعین درست کرد. این یک رسم کاملاً دینی است، یک رسم عراقی یا عربی نیست.22
هر سال که می گذرد بر حجم زائران و مشتاقان پیاده روی اربعین افزوده می شود به گونه ای که در چند سال اخیر، جمعیتی عظیم از عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، با حضور خود در این مسیر، صحنه هائی خلق کردند که جهانیان را به حیرت واداشت. به طوری که حتی رسانه های معاند یا بی انصاف غربی که معمولا سعی در سانسور این گونه مراسم دارند را هم به گونه ای شگفت زده کرد که نتوانستند از مخابره این خبر در گذرند.
آنها می دیدند در طول مسیر کربلا، میلیون ها انسان با قصه ها و خاطره های گوناگون راهی می شوند، شیفتگان شوریده دل و عاشق. در دنیای لبریز از مادیت و لذت و زیاده خواهی و بی عدالتی هزاران کاروان و هیأت، فارغ از تعلقات و تمنیات مادی و دنیوی سراسیمه به سوی نور در حرکتند. فرد فردشان رویاها، آرزوها، قصه ها، حدیث نفس و چشم اندازهای درونی و معنوی خودشان را دارند.
اینترنشنال بیزنس تایمز درباره‌ی این رخداد نوشت: "بیش از 22 میلیون زائر به کربلا رفته‌اند که این یک رکورد محسوب می‌شود. اربعین بزرگ‌ترین گردهمایی سالانه در دنیاست که شمار زائران آن خیلی فراتر از دو میلیون نفری است که هر ساله به حج در مکه می‌روند."23
بی.بی.سی نیز در گزارش خود با اذعان به جمعیت شگفت‌انگیز این مراسم گفت:
"چه برای یک باور مذهبی و چه برای اعلام یک پیام سیاسی، حضور میلیونی عزاداران در کربلا همه‌ی نگاه‌ها را به خود جلب کرده است؛ ناظرانی که ممکن است سؤال کنند پیام عاشورا که گفته شده تن ندادن به ذلت است، در زندگی امروز این عزاداران چه تأثیری گذاشته است."24
اما در این میان، «هافینگتون پست» نشریه معروف آمریکایی، در مقاله ای که به زیارت میلیونی اربعین حسینی پرداخته است، می نویسد : «اربعین بزرگ‌ترین گردهمایی جهان است و با این وجود، احتمالاً شما تاکنون چیزی در مورد آن نشنیده‌اید. اربعین هر تجمع دیگری را در نظر، کوچک می‌کند و در سال گذشته جمعیت آن به مرز ۲۰ میلیون شرکت‌کننده رسید. این رقم حدود ۶۰% کل جمعیت عراق است.»
به نوشته هافینگتون پست: «در واقع نام شیعیان باید در چند زمینه در کتاب ثبت رکوردهای جهانی گینس ذکر شود: بزرگ‌ترین گردهمایی سالانه، طولانی‌ترین میز غذاخوری مستمر، بالاترین میزان غذای رایگان به مردم، بیشترین و بالاترین میزان افراد داوطلب برای خدمت در یک واقعه منحصر که تمام آن‌ها تحت خطر قریب‌الوقوع بمب‌گذاری‌های انتحاری اتفاق می‌افتد.»25
در ادامه، توجه شما را به تفصیل برخی بخش های این مقاله جلب می کنم که نویسنده آن تصویر واضحی از عشق خودجوش مردمی را به تصویر می کشد که با وجود رنج های بی پایانی که ظالمان و مستکبران عالم به آنها تحمیل کرده اند، با تمام وجودشان و با زبان عمل، سعی در تعریف و شناساندن امام حسین علیه السلام به تمام جهان دارند:
   نویسنده هافینگتون پست اضافه می کند : «اربعین یک ویژگی عجیب دیگر نیز دارد. در حالی که این واقعه صرفاً در ارتباط با امور معنوی شیعیان است، سنی‌ها، حتی مسیحی‌ها، ایزدی‌ها، زرتشتی‌ها و صائبین در هردو فعالیت زیارت و خدمت به سایر زائرین و نیازمندان شرکت می‌کنند. این یک ویژگی منحصر به فرد است که به یک رخداد مذهبی داده شده است و تنها می‌تواند یک معنی داشته باشد: مردم فارغ از رنگ پوست و عقیده‌شان، حسین را به عنوان یک نماد جهانی و بدون مرز آزادی و شفقت می‌شناسند.
 وی سپس از رسانه‌های غربی به‌خاطر برخورد سیاسی با اربعین حسینی به شدت انتقاد می‌کند و می‌پرسد: «چگونه یک تظاهرات کوچک در لندن یا یک تظاهرات صدها نفری در «هنگ کنگ» پوشش داده می‌شود اما یک گردهمایی۲۰میلیونی با وجود وحشت و سرو صدای عراق، حتی موفق نمی‌شود به زیرنویس اخبار راه پیدا کند. علیرغم این که این رخداد دارای تمام عناصر حیاتی و ویژگی‌های چشم نواز، ارقام بزرگ و گیج کننده، اهمیت سیاسی، پیام انقلابی، پیشینه تاریخی و اصل وجود است، یک تحریم غیر رسمی رسانه‌ای به این رویداد بسیار بزرگ تحمیل شده است.»
  هافینگتون پست می افزاید: «یک بخش از این مراسم سوگواری که هر مشاهده کننده ای را بهت زده می‌کند دیدن این صحنه است که هزاران چادر که آشپزخانه موقت هستند توسط روستاییان منطقه در کنار مسیر زائران برپا شده است. گردانندگان موکب ها، جلوی زائرین را می‌گیرند، با آن‌ها راه می‌روند و از آن‌ها خواهش می‌کنند که دعوت آن‌ها را بپذیرند که اغلب شامل یک مجموعه کامل از خدمات مناسب برای پادشاهان است: در ابتدا پاهای شما ماساژداده می‌شود، سپس غذای گرم و خوشمزه تعارف می‌کنند و بعد از آن از شما دعوت می‌شود که استراحت کنید، در حالی که لباس‌های شما شسته و اتوزده می‌شود و بعد از بیداری به شما بازگردانده می‌شود و البته همه این کارها رایگان و با مهربانی صورت می‌گیرد.»
  این گزارش می افزاید: «برای به دست آوردن بینش بهتر، این را در نظر بگیرید: پس از رخ دادن زلزله هائیتی و با همدردی و حمایت جهانی، اتحادیه جهانی غذا در بهترین حالت توانست به ۵۰۰ هزار نفر غذا رسانی کند. ارتش ایالات متحده، عملیات متحدی را به راه انداخت و منابع گوناگونی از آژانس‌های فدرال را به خدمت گرفت و در نهایت اعلام کرد که در طی گذشت ۵ ماه از این فاجعه انسانی، 9/4 میلیون غذا به دست زلزله زدگان رسیده است حالا این را مقایسه کنید با بیش از ۵۰ میلیون وعده غذایی در هر روز در اربعین، که برابر است با ۷۰۰ میلیون وعده غذایی برای زائران در طی این مدت از زمان، که تماماً نه به وسیله ایالات متحده و خیریه‌های جهانی بلکه به وسیله کارگران فقیر و کشاورزانی که در طی سال کار می‌کنند تا بتوانند رضایت زائرین را جلب کنند فراهم می‌شود. همه چیز که شامل امنیت هم می‌شود توسط مبارزان داوطلب فراهم می‌گردد که با یک چشم مواظب داعش هستند و با چشم دیگر زائران را در طی این مسیر راهنمایی می‌کنند. یکی از گردانندگان موکب ها می‌گوید: «برای آن که ببینید اسلام چه چیزی را آموزش می‌دهد، به آنچه که چندصد تروریست وحشی انجام می‌دهند توجه نکنید بلکه به فداکاری خاضعانه‌ای که میلیون‌ها زائر عرب به نمایش می‌گذارند توجه کنید»
 به نوشته هافینگتون پست، تنها نگاه به انبوه جمعیت، نفس شمارا بند می‌آورد و آنچه که به این نمایش عظیم اضافه می‌شود این است که هرچه شرایط امنیتی بدتر می‌شود افراد بیشتری انگیزه پیدا می‌کنند که تروریست‌ها را به چالش بکشند و به آن‌ها ثابت کنند که نمی‌تواند سد راه زائرین شوند. بنابراین، این مراسم سوگواری تنها یک مراسم مذهبی نیست، بلکه نشانه پر رنگی از مقاومت است.
  گزارشگر هافینگتون پست در پایان می نویسد:«اگر دنیا حسین، پیامش و جان نثاری‌اش را شناخته بود، همه می‌توانستند ریشه‌های باستانی داعش را پیدا کنند و بفهمند که عقیده این گروه برای مرگ و نابودی از کجا سرچشمه می‌گیرد.قرن‌ها پیش بود که در کربلا بشریت شاهد بنیان گذاری وحشیگری و جنایت که در قتل حسین خلاصه شد، بود. این اتفاق مواجهه ظلمت مطلق با نور درخشان بود. مقابله فساد با فضیلت. از این روست که روح حسین تا به امروز زنده مانده است و حضورش با تمام جنبه‌های زندگی این افراد گره خورده. داستان او مبارزه‌ای قهرمانانه برای زندگی بهتر را تشویق و تحسین می‌کند و هیچ تحریم رسانه‌ای نمی‌تواند نور او را خاموش کند. حسین کیست؟ سوالی با این عمق که می‌تواند باعث شود افراد دین خود را تغییر دهند  و تنها زمانی می‌تواند پاسخ داده شود که شما با پای پیاده به حرم حسین رفته باشید.»26
آری این است دست قدرت خدا برای تهیه مقدمات ظهور آن آفتاب عالم تاب، آن هم به وسیله خون های ریخته شده مظلومانی که عاشقانه همه هستی خود را فدای خدا و راه خدا کردند.
پیاده روی اربعین، تنها یک زیارت نیست، فقط یک ابراز عشق به معشوق نیست، صرفا یک عبادت هم نیست، پیاده روی اربعین، تلاشی است همراه با تقدیم وجود، برای کمک به تحقق وعده موعود خدا، همو که همواره آرزوی دیرین انبیا و اولیای الهی در گستره تاریخ وجودی بشر بوده است.

1. حسینی طهرانی، سید محمد محسن، اربعین در فرهنگ شیعه، ص 75.
2. اعراف 142
3. قمى، على بن ابراهيم، تفسير القمي‏، ج‏1، ص45
4. عياشى، محمد بن مسعود، تفسير العيّاشي‏، ج‏2 ؛ ص154
5. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات ؛ النص ؛ ص81.
6. طوسی، محمد بن حسن؛ مصباح المتهجد، ص 231 و بحارالأنوار، ج 95، ص 195
7. شيخ مفيد، المزار، ص ۵۲
8. شيخ مفيد، همان
9. شيخ طوسي، تهذيب الاحكام، ج6، ص52، ح201
10. شيخ طوسي، مصباح المتهجد، ج ۲، ص ۷۸۸
11. مزار مفید، همان
12. حسینی طهرانی، سید محمد محسن، همان
13. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات،  ص133
14. حسینی طهرانی سید محمد حسین، روح مجرد، ص 22
15. حسینی طهرانی سید محمد حسین، آئین رستگاری، ص 172.
16. يزدى حايرى، على، إلزام الناصب في إثبات الحجة الغائب عجّل الله تعالى فرجه الشريف، ج‏2 ؛ ص233.
17. فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ، وَ لَمْ أَكُنْ لِمَنْ حَارَبَكَ مُحَارِباً، وَ لِمَنْ نَصَبَ لَكَ الْعَدَاوَةَ مُنَاصِباً، فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ‏ الدُّمُوعِ‏ دَماً، حَسْرَةً عَلَيْكَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاكَ وَ تَلَهُّفاً، حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَة. المزار الكبير لابن المشهدي، ص501
18. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار،ج 52، ص 285
19. يزدى حايرى، على، همان
20. سایت نشریه الکترونیکی پرسمان
21. پناهیان علیرضا، سایت بیان معنوی، در جمع اصحاب رسانه
22. پناهیان علیرضا، همان
23. خبرگزاری تسنیم، شناسه خبر: 1501930 سرویس: فرهنگی، ۰۴ شهريور ۱۳۹۶
24. همان
25. همان
26. سایت رجانیوز

منابع

1. كتاب المزار، مناسك المزار ، للمفيد؛ النص ؛ ص53 ناشر: كنگره جهانى هزاره شيخ مفيد رحمة الله عليه‏ قم، سال 1413 ق
2. كامل الزيارات‏ ابن قولويه، جعفر بن محمد، انتشارات دار المرتضوية، نجف اشرف‏ سال1356 ش‏
3. تفسير القمي، نام كتاب: تفسير القمي 2جلدی، دار الكتاب‏ قم، سال 1404 ق
4. تفسير العيّاشي‏، عياشى، محمد بن مسعود، 2جلدی، المطبعة العلمية تهران، ‏سال 1380 ق‏
5. مصباح المتهجد، طوسی، محمد بن حسن؛  بیروت موسسه الفقه الشیعه، سال 1411.
6. اربعین در فرهنگ شیعه، سید محمدمحسن حسینی طهرانی، انتشارات مکتب وحی، تهران، سال 1390
7. روح مجرد، سید محمدحسین حسینی طهرانی انتشارات علامه طباطبایی، مشهد
8. آئین رستگاری، حسینی طهرانی سید محمد حسین، مکتب وحی تهران، چاپ اول، 1432ق، 1390 ش.
9. إلزام الناصب في إثبات الحجة الغائب عجّل الله تعالى فرجه الشريف، يزدى حايرى، على، 2جلدی، مؤسسة الأعلمى، بيروت، چاپ: اول، 1422 ق.
10. بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، 111جلدی، دار إحياء التراث العربي، بيروت، چاپ: دوم، 1403 ق.
11.سایت بیان معنوی
12.سایت خبرگزاری تسنیم
13. سایت نشریه الکترونیکی پرسمان
14. سایت رجانیوز