یوسف فاطمه! کی طنین دلنواز انا بقیه الله تو از کعبه مقصود ، جانهارا معطر می نماید.

کی کعبه ، به خود می بالد و زمین قامت دلربایت طواف عشق می گذارد و جان در سعی و صفای نگاه تو محرم می شود و مناسک حج و قربان را بجای می آورد. برای آمدنت تمام دلهای عشاق دنیا را به ضریح چشمهای قشنگ و عباس گونه ات گره زده ایم و درمراسم اعتکاف شبهای فراق برای گرفتن حاجتمان دست به دعا برداشته ایم . آقاجان برای آن لحظه که سبزپوش با پرچم یا لثارات الحسین در انتهای افق غباری بپا می شو و تو با ذوالفقار حیدر و سوار بر اسب سفید قصه ها می آیی لحظه هارا بدست باد می سپارم.

فاطمه وطنخواه